مدیرکل بهزیستی استان کرمان گفت: تجربیات حبیبه برومند هنرمندکرمانی باید به یک روش درمانی برای جامعه هدف تبدیل و آموزش‌ها و ایده‌های وی به خانواده ها منتقل شود.
به گزارش روابط عمومی اداره کل بهزیستی استان کرمان، حبیبه برومند در 26 مردادماه 1338 در شهر کرمان به دنیا آمد.
او بدون هیچ تعلیمی به دنبال هنر کشیده شد نه به خاطر علاقه به هنر بلکه به خاطر اینکه بتواند مادری متعادل برای تربیت فرزندانش باشد.
اول دی ماه 63 بود که با همسرش در اوج خوشبختی ، انتظار کودکی را می کشیدند.
حبیبه که مربی مهد بود با خود فکر می‌کرد که تمام مهارت‌هایی که در مهد کسب کرده را می‌تواند به فرزندش آموزش دهد تا هوش و خلاقیتش را بالا ببرد و هزاران آرزوی دیگر…
فرزندش به دنیا آمد و اسم وی را دومان گذاشت و بعد از حدود شش ماه بود که متوجه شدند کودک دچار مشکل عقب ماندگی ذهنی است و ضریب هوشی‌اش 35 است، عقب‌ماندگی ذهنی که علتش نه ژنتیک، بلکه دیر به دنیا آمدن و نرسیدن اکسیژن به کودک بود.
یک پسر با عقب‌ماندگی ذهنی شدید که پزشکان از درمان او قطع امید کرده بودند و به خانواده ، مراکز بهزیستی را برای نگهداری دومان پیشنهاد دادند که این پیشنهاد را نپذیرفتند و با خود قرار گذاشت تا آنجا که می‌تواند به دومان کمک کند و پذیرش این واقعیت تلخ بهترین و اما سخت‌ترین کار بود.
نمی‌خواست خودش را درگیر فرزند دیگری کند، می‌دانست اگر بچه‌ای بیاورد در کنار او رنج خواهد کشید.
ناخواسته برای بار دوم باردار شد و بارداری در حالی بود که فرصتی برای استراحت جسمی و روحی نداشت.
دومان بیش از یک سال داشت.
باید مرحله به مرحله برای رشد او فکر می‌کرد تا آسیبی بر روند آموزش او وارد نکند و اولین مرحله صبر، حوصله و آرامشی بود که لازم بود ، داشته باشد.
احساس می‌کرد دارد نامتعادل می‌شود و با خود مدام تکرار می‌کرد اگر می‌خواهی به فرزندت کمک کنی باید اول مادری متعادل و سالم باشی.
انتخاب کار هنری بهترین گزینه بود که می‌توانست جایگزین آنچه او را از پای در می‌آورد باشد و از این طریق بی‌خوابی‌هایش را نیز با انجام کارهای هنری به نوعی جبران کرد.
بعد از مدتی متوجه شد پسر دومش پویان که بسیار باهوش و خلاق بود رفتارهای دومان را تکرار می‌کند و در معرض آسیب‌دیدگی است که به دنیا آمدن زویا دخترش به حل این مشکل کمک زیادی کرد.
روزی 14 تا 15 ساعت با دومان کار می‌کرد تا جایی که بتواند از عهده کارهایش بربیاید.
این وضع 22 سال ادامه داشت و طی این مدت شب‌ها تابلوهای زیادی کشید و در همین دوران معلم افتخاری شد تا در مدرسه همراه دومان باشد؛ این را یک روانشناس از او خواسته بود تا دومان در مدرسه آسیب نبیند زیرا در مدرسه عادی درس می‌خواند.
بعد از همه این تلاش‌های سخت، حالا که دومان می‌توانست حرف بزند، راه برود و خواندن و نوشتن می‌دانست، زویا دخترش فوت کرد.
طبیعتی که همیشه نجات‌دهنده‌اش بود و به او جان می‌داد برای او دیگر بی‌جان شده بود.
این بار نوشتن را برای تخلیه انرژی منفی و برگشت به زندگی عادی انتخاب کرد، انتخابی که با مرور خاطرات شروع و نقاشی دوباره به زندگی فراخوانده شد و این بار به دنیای درون، پیچیده و غنی و خاص.
نقاشی‌هایی که در دوره قبل 2 تا 6 ماه به طول می‌انجامید این بار بیش از یک شبانه‌روز وقتش را نمی‌گرفت، نقاشی هایی که این بار با تاریکی و سکوت مطلق همراه بود، بدون آگاهی و اما با قدرتی باورنکردنی آغاز شد.
نمی‌دانست چه می‌خواهد بکشد، فقط رنگ‌ها در هم ترکیب می‌شد و وقتی به حالت عادی خود بر می‌گشت منظره یا یک چهره خلق شده بود که از درون سرچشمه می‌گرفت و این جهش و دگرگونی بزرگ با مرگ زویا بود که شکل گرفت.
غنای کارها قابل قیاس با کارهای گذشته نبود، تا قبل از مرگ زویا تمام کارها را روی هم بگذاری از صنایع دستی، دوخت و نقاشی‌ها شاید در حد 200 کار بود و اما بعد از مرگ زویا در این فاصله 9 سال حدود 5 هزار کار انجام شده است و البته شاید بیشتر.
مدیرکل بهزیستی استان کرمان در پی انتشار گزارشی در رسانه‌ها در باره جبیبه برومند متخلص به بدایت از خانه وی بازدید و با او گفت‌وگو کرد.
عباس صادق‌زاده اظهار داشت: این خانه نمی‌تواند مکان مناسبی برای نگهداری این آثار هنری با ارزش برای نسل‌های آینده باشد.
وی افزود: علیرغم مشکلات ودغدغه های زندگی پرداختن به هنر و کار روی مس، سفال، تولید آثارنقاشی‌ها و منبت‌کاری‌ها ارزشمند است.
مدیرکل بهزیستی استان کرمان گفت: این بانوی هنرمند به جای اینکه افسرده، منزوی و از جامعه گریزان شود از طریق خلق آثار هنری آرام‌بخش و درمان‌گر فرزند خود شده است .
صادق‌زاده با بیان اینکه اثربخشی که هنر در سلامت اجتماعی دارد برکسی پوشیده نیست افزود: آثار وی می‌توانند به سلامت اجتماعی و زیست افراد کمک کنند.
وی با اشاره به اینکه به عنوان یک الگو می‌توان از تجربیات حبیبه برومند برای خانواده‌هایی که دارای معلولان ذهنی هستند؛ استفاده کرد خاطرنشان کرد: باید مهارت ارتباط با جامعه به افراد معلول ذهنی آموزش داده شود و خلق آثار هنری وی می‌تواند یک روش درمانی برای معلولان و خانواده‌های آنان باشد.
مدیرکل بهزیستی استان کرمان با بیان اینکه حبیبه برومند به جای اینکه تسلیم مشکلات در زندگی شود با خلق آثار هنری غالب بر آن‌ها شده است تصریح کرد: این الگو باید به یک روش درمانی در جامعه هدف تبدیل و آموزش‌ها و ایده‌های وی به خانواده هامنتقل شود.
صادق‌زاده با اشاره به اینکه روش نقاشی‌درمانی در بین معلولان ذهنی اثربخشی مطلوبی خواهد داشت خاطرنشان کرد: نقاشی‌درمانی در سطح استان آغاز شده اما تا نتیجه مطلوب هنوز فاصله داریم که می‌توان از استعداد و خلاقیت حبیبه برومند در این راستا استفاده کرد.
وی گفت: با نمایش آثار هنری این هنرمند کرمانی ، می‌توان امیدبخشی به خانواده‌های معلولان ذهنی را افزایش داد.
مدیرکل بهزیستی استان کرمان افزود: فضای فیزیکی فعلی آثار هنری مناسب نیست و ماندگاری این آثار نیازمند فضای مناسبی است.
صادق‌زاده با اشاره به اینکه حبیبه برومند به همراه همسرش دوره توانبخشی کاملی را برای فرزند معلول خود پیاده کرده‌اند بیان کرد: بهترین کسی که می‌تواند به معلول کمک کند؛ خانواده است که در این راستا خانواده‌ها می‌توانند دوره های آموزشی از طریق توانبخشی بگذرانند.
وی با بیان اینکه کودکان معلول می‌توانند در محیط‌هایی که برای آن‌ها طراحی شده از لحاظ اجتماعی رشد یابند، گفت: این کودکان باید بتوانند با فراگیری آموزش مهارتها ارتباطی به جامعه ورود پیدا کنند.
مدیرکل بهزیستی استان کرمان با اشاره به فرزند معلول هنرمند کرمانی اظهار داشت: وی باید در مراکز آموزشی شرکت کند تا ارتباط با جامعه را آموزش ببیند.
صادق‌زاده یکی از عوامل رشد آثار هنری حبیبه برومند را تولد فرزند معلولش دانست و افزود: جای تقدیر دارد که این مادر برای تربیت فرزند معلول در خانواده ابتدا با خلق آثار هنری خود را به توانمندی و آرامش رسانده تا بار فشار روحی و روانی حاصل از کودک معلول را تحمل و فرزند را از این طریق آموزش دهد.
وی با اشاره به اینکه آموزش در کودکان دارای معلولیت‌های ذهنی باید متناسب با استعداد آن‌ها شناخته شود خاطرنشان کرد: مفاهیم تربیتی و آموزشی در این کودکان با انواع آموزش‌های هنری از قبیل نقاشی، موسیقی، پانتومیم و … قابل انتقال است تا استعدادهای درونی آن‌ها مشخص و بعد در محیط مرتبط با همان استعداد آموزش‌ها ارائه شود.
حبیبه برومند هنرمند کرمانی در این دیدار خواستار راه‌اندازی بنیاد خیریه‌ای برای حفظ آثار شد و افزود: درآمد این بنیاد تحت نظارت بهزیستی صرف کودکان با معلولیت‌های ذهنی شود.
وی با اشاره به اینکه متأسفانه برخی افراد در جامعه با افراد دارای معلولیت ذهنی رفتارهای ناهنجاری را نشان می‌دهند گفت: برای ارتباط با این افراد باید در جامعه فرهنگ‌سازی شود.
هنرمند کرمانی هنر را سازنده فرهنگ جامعه دانست و گفت: زندگی اش را وقف هنر کرده است و همچنان این کار استمرار دارد و می داند در نهایت به آنچه آرزو دارد ، خواهد رسید و تنها کاری که فعلا انجام می دهد خلق آثار جدید است تا سبکی را به دنیای هنر اضافه کند.
حبیبه و همسرش اشتیاق زیادی دارند تا بتواند آثار هنری را با راه اندازی یک بنیاد خیریه با هدف حفظ آثار و انتقال فرهنگ و دانش به دیگران در زمینه ی کمک به معلولان ذهنی بهزیستی ماندگار کنند .
انتهای پیام/